یک راه ساده برای پیر نشدن!
به گزارش وبلاگ پلاک 9، در یک دستاورد علمی جالب توجه دانشمندان ارتباط احتمالی بین راه رفتن سریع و سن بیولوژیکی را کشف نموده اند که با معیار طول تلومر لکوسیت (LTL) میزان گیری می گردد. این معیار یکی از نشانگر های زیستی است که دانشمندان فکر می نمایند می توانیم از آن برای ارزیابی سرعت پیر شدن بدن انسان استفاده کنیم.
به گزارش وبلاگ پلاک 9، سن بیولوژیکی اساساً به معنای فرسودگی سلول های بدن است. حالا دانشمندان می گویند یک عمر راه رفتن با سرعت های بالاتر از پیاده روی معمولی می تواند به معنای 16 سال جوانتر شدن از نظر سلولی، در دوره میانسالی است که با استفاده از این معیار محاسبه شده است.
پیاده روی نیازی به آموزش و تجهیزات خاصی ندارد و محققان علوم پزشکی معتقدند که می توان از آن هم به عنوان عاملی در درمان ها و هم در صورت لزوم به عنوان راهی برای بهبود سلامت، استفاده کرد. تام یتس، حرکت شناس دانشگاه لستر انگلستان می گوید: در حالی که قبلا نشان داده بودیم که سرعت راه رفتن یک پیش بینی نماینده بسیار قوی برای شرایط سلامتی انسان است، اما تا پیش از این نتوانسته بودیم تأیید کنیم که اتخاذ یک برنامه پیاده روی سریع می تواند سلامتی و طول عمر بیشتری برای ما به ارمغان بیاورد. در این مطالعه، ما از اطلاعات موجود در مشخصات ژنتیکی افراد استفاده کردیم تا نشان دهیم که راه رفتن سریع تر احتمالاً منجر به سن بیولوژیکی جوان تر می گردد که به وسیله تلومر ها اندازه گیری می گردد.
محققان برای این پژوهش از پایگاه داده بیوبانک بریتانیا بهره برداری کردند و پرونده 405981 فرد میانسال را به دست آوردند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی که آن ها انجام دادند، ارتباط علی بین راه رفتن سریع و LTL را، مستقل از هر فعالیت بدنی دیگر، نشان داد. شدت حرکت در پیاده روی با گزارش دهی خود افراد و بعلاوه پوشیدنی های ردیابی تناسب اندام که به وسیله افراد شرکت نماینده در مطالعه استفاده می شد، اندازه گیری شد. به نظر می رسد داده های استخراج شده حکایت از آن دارد که یک پیاده روی آرام تأثیر یکسانی مانند پیاده روی سریع ندارد (اگرچه هر نوع حرکتی برای شما خوب است).
سرعت راه رفتن به خودی خود تحت تأثیر عوامل مختلفی است، از ظرفیت ریه و کنترل حرکتی گرفته تا سلامت روان و سطوح انگیزه. این چیزی است که پزشکان می توانند به عنوان شاخصی از سلامت کلی به آن نگاه نمایند. پدی دمپسی، دانشمند تحقیقات پزشکی دانشگاه لستر و نویسنده اصلی این مطالعه، می گوید: این نشان می دهد که اقداماتی مانند پیاده روی آهسته تر راهی ساده برای شناسایی افرادی است که در معرض خطر بیشتر بیماری های مزمن یا پیری ناسالم هستند و شدت فعالیت ممکن است نقش مهمی در بهینه سازی مداخلات داشته باشد.
وی اضافه نمود: به عنوان مثال، علاوه بر افزایش کلی اندازه پیاده روی، کسانی که قادر هستند، می توانند تعداد گام های تکمیل شده را در یک زمان مشخص افزایش دهند، به عنوان مثال، با راه رفتن سریع تر تا ایستگاه اتوبوس. به همین سادگی و در دراز مدت می توان گام های مشخص نماینده ای برای افزایش سن بیولوژیک خود برداشت. تلومرها، کروموزوم های بدن انسان را می پوشانند، که حاوی توالی های تکراری DNA غیرکدنماینده است که از کروموزوم ها در برابر آسیب محافظت می نماید. این فرآیند تا حدودی شبیه روشی است که کلاهک های انتهای بند کفش مانع از باز شدن بند کفش می شوند.
این نشانگر های زیستی به طور طبیعی با افزایش سن کوچک می شوند، اما تحقیقات نشان داده است که عواملی همانند کمبود خواب کافی، مشاغل سخت و استرس ها و فشار های ناشی از زایمان می تواند آن ها را سریع تر کوچک کند. پیاده روی سریع اکنون به صورت علمی با افزایش طول عمر تا 20 سال مرتبط شده است و این امید به زندگی طولانی تر می تواند از 10 تا 30 دقیقه پیاده روی سریع در روز حاصل گردد. در حال حاضر، ما بعلاوه یک ارتباط علی بین این نوع فعالیت بدنی خاص و طول تلومر داریم. دمپسی می گوید: تحقیقات قبلی در خصوص ارتباط بین سرعت راه رفتن، فعالیت بدنی و طول تلومر به علت یافته های متناقض و فقدان داده های با کیفیت بالا محدود شده بود، اما اکنون ما توانستیم این محدودیت ها و تناقضات را رفع کنیم. پیاده روی سریع بی شک می تواند بر طول عمر بیولوژیکی ما تأثیرگذار باشد. نتایج این تحقیق در نشریه معتبر Communications Biology منتشر شده است.
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ پلاک 9
منبع: فرارو