صداهایی که از اعماق زمین به گوش می رسد
به گزارش وبلاگ پلاک 9، ایسنا نوشت: زمین شناسان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کشف کردند که صداهای سنگ های اعماق زمین، عمق این سیاره را آشکار می نماید.
ماتیچ پک زمین شناس MIT می گوید: اگر به سنگ ها گوش دهید، هرچه عمیق تر می روید، آنها بلندتر و بلندتر آواز می خوانند.
هنگام کاوش عمیق به سمت هسته زمین، صداهای مختلفی مانند انفجار و صدای ترقه و صداهای شبیه به فشردن چند سیم یا زنجیر به هم شنیده می گردد. این صداها از شکاف ها و منافذ موجود در سنگ ها می آیند.
به تازگی گروهی از زمین شناسان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کشف نموده اند که ضرباهنگ و سرعت این صداها می تواند چیزهایی در خصوص عمق و قدرت سنگ های اطراف این سنگ ها آشکار کند.
زمین شناسان به وسیله تحقیقات آزمایشگاهی، الگوهای صوتی را در سنگ ها کشف کردند. آنها آزمایش هایی را با استفاده از نمونه هایی از سنگ مرمر انجام دادند و آنها را تحت فشارهای مختلف قرار دادند و شرایطی شبیه به شرایط تجربه شده در پوسته زمین را شبیه سازی کردند.
هر چه عمیق تر می شوید، صدای زمین بلندتر می گردد
ماتیچ پک زمین شناس MIT می گوید: اگر به سنگ ها گوش دهید، هرچه عمیق تر می روید صداها بلند و بلندتر می شوند.
-
پیدا کردن آب در نمونه های ناسا از فضا!
-
چرا نباید موبایل را شب تا صبح به شارژ بزنید؟
وی و گروهش در حال مطالعه این سنگ ها هستند تا تشخیص دهند که آیا الگوهای صوتی خاصی که اغلب به عنوان اثر انگشت شناخته می شوند، تحت فشارهای مختلف ظاهر می شوند یا خیر. آنها به وسیله آزمایش های آزمایشگاهی نشان دادند که نمونه های سنگ مرمر تحت فشار کم، صداهای کم شدت فراوری می نمایند و تحت فشارهای بالاتر، مجموعه ای از صداهای تیز و با صدای بلند شبیه به بهمن ایجاد می نمایند.
این گروه پژوهشی با تجزیه و تحلیل ضربان های فراصوت شنیده شده از سنگ ها و گوش دادن دقیق به الگوهای صوتی، توانست صداهای منحصر به فرد را شناسایی کند. این مشاهدات به پژوهشگران اجازه داد تا رابطه بین الگوهای صوتی و عمق و قدرت سنگ را درک نمایند.
این کار به دانشمندان اجازه داد تا انواع شکاف ها و درزهای موجود در پوسته زمین را در اعماق مختلف تخمین بزنند که در نهایت به مشخص بیشتر منطقه ها ناپایدار و درک رفتار سنگ ها در هنگام زلزله و فوران یاری کرد.
پک شرح داد که دانشمندان برای استفاده از منابع گرمای زمین گرمایی باید بیاموزند که چگونه سنگ هایی را که در حالت مختلط هستند، حفاری نمایند، جایی که آنها کاملا شنماینده نیستند بلکه کمی هم حرکت و جریان دارند.
وی اضافه کرد: اما به طور کلی، این یک علم بنیادی است که می تواند به ما یاری کند تا بفهمیم لیتوسفر در کجا قوی تر است.
سنگ های عسلی در نزدیکی پوسته زمین
پوسته زمین با پوست سیب قابل مقایسه است، به این معنی که حتی اگر ضخیم به نظر برسد، باز هم نسبتاً نازک است و حداکثر عمق آن نزدیک به 70 کیلومتر است. این بخش کوچکی از قطر بسیار بزرگتر زمین در حدود 12700 کیلومتر است.
زمین شناسان دریافتند که سنگ های نزدیک به سطح زمین معمولا شنماینده هستند و می توانند به راحتی بشنمایند یا ترک بخورند. با این حال، با فشار و گرمای فوق العاده از هسته زمین، سنگ ها با رفتن به عمق پوسته انعطاف پذیرتر می شوند. این بدان معنی است که آنها می توانند مانند یک مایع غلیظ شبیه به عسل، خم شوند و جریان پیدا نمایند.
چنین شرایطی نوعی ناحیه انتقالی بین سنگ های سطحی شنماینده و سنگ های شکل پذیر در عمق را نشان می دهد. این منطقه انتقالی اغلب به عنوان گذر شنماینده به شکل پذیر نامیده می گردد.
این در حالی است که با وجود اهمیت این موضوع، دانشمندان هنوز آن را به طور کامل درک ننموده اند، اگرچه معتقدند که ممکن است سنگ ها در پوسته زمین قوی ترین حالت خود را داشته باشند.
درک این انتقال برای مطالعات مختلف زمین شناسی و لرزه شناسی لازم است، زیرا می تواند به پیش بینی نحوه رفتار سنگ ها در شرایط مختلف، مانند هنگام زلزله یا فوران های آتشفشانی یاری کند.
پچ اضافه کرد: این شرایط انتقالی که بخشی از آن جریان دارد و بخشی از آن شنماینده است، واقعاً مهم است، زیرا ما فکر می کنیم اوج قدرت لیتوسفر در آنجاست و بزرگترین زمین لرزه ها از آنجا نشات می گیرند، اما ما شناخت خوبی در خصوص این نوع رفتار ترکیبی نداریم.
5858
منبع: خبرآنلاین