کدام حیوانات از بزرگترین انقراض جمعی جان سالم به در بردند؟
به گزارش وبلاگ پلاک 9، میگو ها و کرم ها اولین حیواناتی بودند که مجدد به چرخه حیات بازگشتند.
گروهی از محققان در یک مطالعه اظهار نموده اند، میگو ها و کرم ها از جمله اولین حیواناتی بودند که پس از بزرگترین انقراض جمعی، مجدد به چرخه حیات بازگشتند.
به گزارش تی ای، مدت ها است محققان با آنالیز فسیل های بدن حیوانات اسکلت دار دریافته اند تنوع زیستی در طول انقراض جمعی پرمین-تریاس (Permian-Triassic) به طور قابل توجهی کاهش یافته است. هم موجودات اسکلت دار و هم نرم تنان می توانند شواهدی ارائه دهند تا به دانشمندان در درک اینکه چگونه کل زیست بوم ها تحت تاثیر این بحران قرار گرفتند و پس از آن بازسازی شدند، یاری نمایند.
رویداد انقراض پرمین-تریاس بزرگترین انقراضی بود که در زمین اتفاق افتاده است که به آن به طور غیر رسمی مرگ بزرگ هم می گویند. این رویداد در 251.4 میلیون سال (حدود یک سال کهکشانی) پیش رخ داد که تشکیل مرز بین دوره پرمین و تریاس زمین شناسی است.
در این مطالعه نو، دانشمندانی از چین، ایالات متحده آمریکا و بریتانیا نشان دادند که چگونه زندگی در دریا پس از رخ دادن این رویداد بازسازی شده است. آن ها دریافتند حیواناتی که در کف دریا زندگی می نمایند جزو اولین حیواناتی بودند که پس از انتها انقراض جمعی پرمین مجددا به زندگی عادی خود بازگشتند. پرمین (Permian) یکی از دوره های زمین شناسی از دوران دیرینه زیستی است.
در این مطالعه، دانشمندان جهت ها و غار ها را در بستر دریای جنوبی چین آنالیز کردند. محققان توانستند فرایند احیای حیات دریایی را با معین کردن و همچون پازل کنار هم گذاشتن اینکه کدام فعالیت های حیوانی در چه بازه زمانی اتفاق افتاده است، درک نمایند.
پروفسور مایکل بنتون (Michael Benton) از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول و یکی از محققان این مطالعه گفت: انتها انقراض جمعی پرمین و بازیابی حیات در تریاس اولیه به خوبی در سراسر چین جنوبی ثبت شده است.
دوره تریاس (Triassic) یا تریاسیک یا تریاسه یا سه چینه ای، نخستین دوره از دوران میانه زیستی در حدود 251 تا 201 میلیون سال پیش بوده است و کوتاه ترین دوره در دوران میانه زیستی است. نام این دوره اولین بار در سال 1834 (میلادی) و به وسیله دانشمندی در آلمان بکار گرفته شد.
سبب نام گذاری این دوره به تریاس این است که رسوبات این دوره از سه چینه کاملا معین به نام های کوپر، موشل کاک و بونت ساندشتین تشکیل شده است که به ترتیب بخش بالایی، میانی و زیرین را تشکیل می دهند. این دوره به سه قسمت پیشین، میانه و پسین تقسیم شده است.
بنتون در ادامه اضافه نمود: ما توانستیم فسیل های شاخص 26 بخش از کل مجموعه این رویداد ها را مشاهده کنیم که این فسیل ها نشان دهنده هفت میلیون سال حیاتی بود. ما در نهایت مراحل بازسازی و در واقع بهبودی همه حیوانات از جمله کف زیان، شناگران و بعلاوه این حیوانات نرم تن واقع در اعماق اقیانوس را درک کردیم.
در جانورشناسی به موجودی آبزی که در داخل یا بر بستر اقیانوس ها زندگی می نماید، جاندار کَف زی (Benthos) می گویند. شناگر (Nekton) به هر نوع از موجودات آبزی گفته می گردد که خود در جهت های مختلف در آب شنا می نماید و صرفا با جریان آب به این سو و آن سو برده نمی گردد.
دکتر شوئچین فنگ (Xueqian Feng) از دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و رهبر این مطالعه گفت: فسیل های شاخص مانند جهت های عبوری و حفره ها، عمدتا وجود حیواناتی با بدن نرم را در دریا نشان می دهند. بیشتر این حیوانات نرم تن فاقد اسکلت یا اسکلت ضعیف بودند.
محل های شگفت انگیزی در جنوب چین وجود دارد که در آن ها تعداد زیادی فسیل شاخص به زیبایی حفظ شده است و آنالیز جزئیات آن ها می تواند رفتار های مهندسی زیست بوم آبزیان ته اقیانوس ها و بعلاوه اثرات آن ها بر تنوع زیستی را نشان دهد.
پروفسور ژونگ کیانگ چن (Zhong-Qiang Chen) مدیر این مطالعه گفت: فسیل های شاخص به ما نشان می دهد که چه زمانی و در کجا حیوانات نرم تن و حیواناتی که در کف و اعماق دریا بوده اند، در دوره تریاس اولیه شکوفا شده اند.
برای مثال، دما های بالا و فقدان اکسیژن در طولانی مدت با مقادیر کم تنوع رفتاری و اکولوژیکی در سراسر مرز پرمین-تریاس همزمان شده است. فرایند مطابقت و بازیابی اکولوژیکی حیوانات نرم تن با دوره پیش از انقراض، حدود سه میلیون سال طول کشید.
پروفسور دیوید بوتجر (David Bottjer) یکی از همکاران این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، اضافه نمود: یکی از برجسته ترین جنبه های جنوب چین، گستردگی محیط های باستانی است که می توانستیم از آن ها نمونه برداری کنیم.
دکتر چونمی سو یکی دیگر از محققان این مطالعه، گفت: این انقراض جمعی بیش از 90 درصد از گونه های روی زمین را از بین برد و حال در پی آن ما شاهد کاهش فاجعه بار عملکرد اکولوژیکی حیوانات زنده در اقیانوس ها هستیم. در ابتدا، تنها چند گونه، زنده مانده بودند و عملیات بازگشت به حیات در آب های عمیق تر شروع شد. بازیابی شناگران نیز به طور همزمان به عنوان بازگشت کامل فعالیت های مهندسی زیست بوم آبزیان ته اقیانوس ها رخ داد.
آلیسون کریب (Alison Cribb) یکی از محققان این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، اضافه نمود: اولین حیواناتی که بهبود یافتند، تغذیه نماینده های رسوبی (deposit feeders) مانند کرم و میگو بودند. بازیابی تغذیه نماینده هایی مانند بازوانتها، خزه زیان و بسیاری از دوکفه ای ها بسیار بیشتر طول کشید. دوکَفه ای ها (Bivalvia) رده ای از جانوران نرم تن هستند. این رده را تبرانتها (Pelecypoda) نیز نامیده اند.
دکتر فنگ گفت: شاید برایتان سوال گردد چرا درک این انقراض های بزرگ در گذشته زمین شناسی اهمیت دارد؟ پاسخ این است که انتها انقراض پرمین که برای زندگی روی زمین بسیار ویرانگر بود، ناشی از گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن اقیانوس ها بود. داده های فسیلی ما نشان دهنده انعطاف پذیری حیوانات نرم تن در برابر کربن دی اکسید بالا و گرم شدن است.
اسیدی شدن اقیانوس ها عبارت است از کاهش پی اچ اقیانوس های زمین که بر اثر افزایش دی اکسید کربن در جو رخ می دهد. آب دریا ها اندکی بازی است و اسیدی شدن اقیانوس بیشتر به معنی تغییر در جهت شرایط خنثی شدن است تا اسیدی شدن آنها.
منبع: فرادید