یک فضای متفاوت با کارگردانی که از کانادا فیلمش را به فجر رساند
به گزارش وبلاگ پلاک 9، تهران (پانا) - مهسا رضوی کارگردان فیلم کوتاه آهو بیان نمود که طرح اولیه فیلم آهو را سه سال پیش براساس تجربه های شخصی و بعلاوه مشاهده ام از زندگی زنان مهاجر و دانشجوهای خارجی در تورنتو نوشته است.
به گزارش مهر، فیلم کوتاه آهو به کارگردانی مهسا رضوی یکی از 10 فیلم کوتاه حاضر در بخش کوتاه چهلمین جشنواره فجر، روایت داستان آهو است که برای حل مشکل بی خوابی در آپارتمان نو، ناخواسته وارد زندگی زوج پُردردسر طبقه بالا می گردد.
مهسا رضوی فارغ التحصیل رشته پژوهش هنر از دانشکده هنرهای زیبا و رشته فیلمسازی از دانشگاه یورک کاناداست. او فیلمسازی را یک سال قبل از مهاجرت در انجمن سینمای جوانان ایران آغاز کرد و در کانادا ادامه داد. آهو سومین فیلم کوتاه داستانی وی پس از پروژه های داستانی و مستندی است که در دوران تحصیل ساخته است. رضوی در حال حاضر عضو آموزشگاه سینما و تلویزیون کاناداست و روی فیلم نامه اولین فیلم بلندش که برنده جایزه تحقیق و آفرینش از شورای هنر کانادا شده، کار می نماید.
مهسا رضوی در رابطه با شکل گیری ایده و شرایط ساخت فیلم کوتاه آهو گفت: طرح اولیه فیلم آهو را سه سال پیش بر اساس تجربه های شخصی و بعلاوه مشاهده ام از زندگی زنان مهاجر و دانشجوهای خارجی در تورنتو نوشتم که سعی می نمایند به رغم تمام مسائل، زندگی شان را در کشوری تازه از نو بسازند. آهو داستان دختر دانشجوی مهاجری است که علاوه بر مسائل شخصی مثل بی پولی، حساسیت شدید به ساس، بی خوابی و انتها نامه ای که باید تا آخر ماه تمام گردد، باید اهالی ساختمان رو به زوال را به سم پاشی و پاک کردنش از ساس و نمودهای انسانی اش وا دارد و انگار حل هر مشکل در گرو دیگری است. از نوشتن فیلم نامه و تأمین سرمایه تا فیلم برداری آهو حدود سه سال و نیم طول کشید. بر اساس تجربه شخصی من فیلمسازی مستقل در کانادا به این معنی که مانند فیلم آهو، فیلمساز شخصاً مسئول تهیه سرمایه و پیدا کردن عوامل و مسائل اجرایی فیلم باشد، کم وبیش شبیه کشورهای دیگر است و این مسائل در روزگار کرونا خیلی بیشتر شده، مقررات کار کردن از نظر تعداد عوامل، مکان و زمان و مدت فیلم برداری و هزینه ها تغییر نموده است و این مسائل روی فراوری آهو هم تأثیر زیادی گذاشت.
رضوی با بیان این که حضور بخش فیلم کوتاه در جشنواره فجر اتفاق مهمی است، اضافه کرد: این حضور به فیلم های کوتاه فرصت دیده شدن و نقد شدن می دهد و در آثار بعدی فیلمسازان فیلم کوتاه و آینده سینمای ایران مؤثر است؛ اما جشنواره فجر وقتی می تواند تأثیرگذار باشد که همه فیلمسازان فیلم کوتاه بتوانند آثارشان را به طور مستقل به جشنواره بفرستند و فیلم ها با حضور نمایندگان منتخب انجمن های صنفی فیلم کوتاه بازبینی و داوری بشوند. اگر این اتفاق بیفتد بخش فیلم کوتاه می تواند یکی از پربارترین و پرمخاطب ترین بخش های جشنواره باشد.
وی در ادامه به بهتر و منظم تر بودن فرایند زمان بندی، نحوه اطلاع رسانی و ارتباط با فیلمساز در فستیوال های داخلی اشاره نمود و گفت: مورد دیگری که به نظر من در جشنواره داخلی جایش خالی است، بازار فیلم کوتاه یا برنامه نمایش تعداد زیادی از فیلم ها حتی آن هایی که در فهرست انتخاب های نهایی نیستند، برای برنامه ریزها و نمایندگان فستیوال های بین المللی است، چیزی شبیه بازار فیلم فستیوال فیلم کوتاه کلرمون فرانسه. فراهم کردن امکان دیده شدن این فیلم ها به وسیله نمایندگان فستیوال های دیگر، فیلمسازان جوان ایرانی را به وسیله جشنواره های ملی و شناخته شده ای مانند جشنواره فیلم کوتاه تهران با فستیوال های معتبر خارج از ایران در ارتباط قرار می دهد. مورد دیگر برگزاری کارگاه های فیلمسازی یا Talent Lab با حضور هنرجوها و مدرس هایی از کشورهای مختلف است. این کارگاه ها هنرجوهای انجمن را با همکاران و مدرسان سینمایی در خارج از ایران در ارتباط قرار می دهد و می تواند به فراوری آثار مشترک یاری کند.
کارگردان آهو سپس با پرداختن به موضوع اکران های عمومی فیلم کوتاه بیان نمود: به نظرم برنامه هایی مانند اکران های گروه فیلم و تجربه ابتکار عمل خیلی خوبی برای نمایش فیلم های فیلمسازان مستقل است. اگر مشابه این برنامه از طرف نهادهایی مانند انجمن سینمای جوانان برای اکران آثار هنرجویان برگزار گردد خیلی تأثیرگذار خواهد بود. علاوه بر این بسیاری از مواقع سوژه ها و داستان های فیلم کوتاه می تواند مورد علاقه مدارس و مؤسسه های فرهنگی اجتماعی دولتی و خصوصی باشد، به طوری که علاقه مند باشند با همکاری نهادهایی مثل انجمن سینمای جوانان برنامه نمایش و نقد فیلم کوتاه برگزار نمایند. این نوع نمایش فیلم کوتاه در کانادا، کشوری که من در آن زندگی می کنم، خیلی مرسوم است و بسیاری از مواقع فیلمساز را با افراد گروه ها و اقشار مختلف در جامعه در تماس مستقیم می گذارد و چه بسا که این افراد به عنوان مخاطب، سوژه فیلم، همکار یا حتی سرمایه گذار در آثار بعدی فیلمساز مشارکت می نمایند.
مهسا رضوی در انتها درباره نقش نهادها در حمایت از فیلم کوتاه عنوان نمود: من فیلمسازی را در انجمن سینمای جوانان آغاز کردم، وقتی که معلم مدرسه بودم، در دنیای سینما آشنایی نداشتم و هنوز فیلمی نساخته بودم. در آن موقع تنها دوره فیلمسازی ای که معتبر و با بودجه من سازگار بود و مرا به دنیای فیلمسازی وصل می کرد، انجمن بود. فکر می کنم این در خصوص بسیاری از فیلمسازانی که با انجمن آغاز کردند هم صدق می نماید. این موضوع خیلی اهمیت دارد و نشان می دهد در این اوضاع اقتصادی که فقط عده کمی می توانند از عهده هزینه های سرسام آور فیلمسازی مستقل برآیند انجمن چه نقش مهم و تاریخی ای در ایجاد فرصت های به نسبت منصفانه تر برای هنرجویان فیلمسازی دارد. به نظرم در سی و چند سال گذشته انجمن سینمای جوانان و جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، تنها نهادهایی بودند که به خاطر بودجه و امکاناتشان می توانستند و باید امکان فیلم ساختن و نمایش فیلم را برای تمام کسانی که به فیلمسازی علاقه داشتند، صرف نظر از اینکه کجای ایران زندگی می نمایند، چندساله اند و به چه طبقه ای تعلق دارند، فراهم نمایند. امیدوارم انجمن همچنان و بیش از پیش به فعالیت هایش در شهرهای مختلف ایران و حمایت از فیلمسازانی که دسترسی محدودی به سرمایه اقتصادی و انسانی به معنی دوست، آشنا و حامی در سینمای ایران دارند ادامه بدهد.
منبع: خبرگزاری پانا